نه دیو و نه فرشته!

خیلی از آنها فکر می‌کنند که کاش زودتر به سن 20‌سالگی برسند و سر و صورت خود را به جراحان زیبایی بسپارند. در حالی‌که بعد از جراحی هم از چهره جدید خود ناراضی هستند. این وسواس شاید با بیشتر شدن سن کمی کاهش پیدا کند و بعدها فکر کنند که نه، چهره ما خیلی هم بد نیست. اما یک بیماری عجیب هست که مربوط به نوجوانان نیست و بزرگسال‌ها هم گاهی دچارش می‌شوند.

به این بیماری می‌گویند «بدریخت‌هراسی». به گزارش سی.ان‌.ان، دانشمندان امریکایی دریافتند عملکرد نادرست برخی از فرایندهای مغزی در دیدن چهره موجب وسواس زشت بودن در افرادی می‌شود که از بیماری
«بد ریخت هراسی» رنج می‌برند.

حدود دو درصد از مردم دنیا از اختلال« بدریخت بینی» رنج می برند. این افراد زمانی که در مقابل آینه می ایستند خود را بسیار زشت و بد قیافه تجسم می‌کنند. آنها به تدریج از این‌که در آینه نگاه کنند دچار وسواس و ترس می‌شوند.

آنها تصور می کنند که واقعاً در چهره و بدن دچار نقص هستند و بنابراین بارها تن به عمل جراحی زیبایی می‌دهند، اما هرگز احساس خوبی از چهره خود ندارند.

اکنون گروهی از محققان مدرسه پزشکی دانشگاه لس آنجلس کشف کرده‌اند که مغز این بیماران تصویر چهره آنها را به روشی غیرواقعی پردازش می‌کند. این محققان کشف کردند اشتباهی هنگام پردازش تصویر چهره در مغز این افراد می‌پذیرد و همین اشتباه می‌تواند باعث شود که آنها خود را زشت ببینند.

خودشیفتگی

اما برعکسِ این آدم‌ها که خود را خیلی زشت می‌بینند، بسیاری از آدم‌ها هستند که دچار خود شیفتگی هستند و مدام خود را بسیار زیبا و برتر از دیگران می‌بینند. به هر حال نه بدریخت هراسی حالتی طبیعی و پذیرفتنی است، نه خود شیفتگی. بهتر است واقع‌گرا باشیم چهره خود را همان طور که هست ببینیم و آن را همان‌طور که هست دوست داشته باشیم، ولی به اندازه.